نقش پرونده الکترونیک سلامت در پایش بیماری / اجرای بهتر برنامه در مناطق روستایی

دکتر سیدرضا مظهری در گفت وگو با ایسنا. وی با بیان اینکه نظام سلامت کشور به پهنه بندی جغرافیایی بر اساس خدمات PHC توجه دارد، گفت: سلامت هر گروه به دانشگاه یا دانشگاه های علوم پزشکی همان منطقه واگذار شده و همان دانشگاه دارای شبکه بهداشت و درمان مربوطه نیز می باشد. و تقسیمات به همین ترتیب کوچکتر و کوچکتر می شوند.جایی که هر محله باید گواهی بهداشت معین داشته باشد.

به گفته وی، سایر موضوعات در نوع خدمات و سیاست های هر منطقه جغرافیایی در این زمینه حائز اهمیت است.

وی افزود: البته کادر درمانی بهورز، بهورزان، پزشکان عمومی، پزشکان متخصص و غیره. تیمی هستند که به صورت لایه ای به مردم و سلامت مدارس، صنایع دستی و اماکن و … خدمت می کنند. همینطور با آنها در واقع ما نباید فقط بیماری محور عمل کنیم، بلکه باید همه مسائل مربوط به شهروندان را نیز در نظر بگیریم.

رئیس مرکز مدیریت آمار و فناوری اطلاعات وزارت بهداشت، پرونده الکترونیک سلامت شهروندان را حاصل یک فرآیند طولانی مدت معرفی کرد و توضیح داد: در واقع باید 4 دسته فرآیند برای معرفی الکترونیک وجود داشته باشد. سوابق بهداشتی را دنبال می کند به گونه ای که این پرونده به معنای واقعی آن نزدیک شود ، یکی از این اصول بخش اصلی مراقبت های بهداشتی (PHC) است.

وی در این خصوص توضیح داد: در نظام سلامت کشور هر فرد باید پرونده ای داشته باشد که اطلاعات آن از سوالات مربوط به هویت و محل سکونت فرد شروع می شود تا اطلاعات مربوط به سلامت اولیه فرد شامل قد، وزن و… بیماری های غیر واگیر، عوامل خطر برای هر فرد. شامل فشار خون، رفتار غذا خوردن و حرکات صورت، وضعیت واکسیناسیون، وضعیت سیگار کشیدن یا عدم مصرف سیگار، سلامت روان و غیره.

رئیس مرکز مدیریت آمار و فناوری اطلاعات وزارت بهداشت تصریح کرد: در واقع فرد برای ثبت این اطلاعات نیازی به بیماری ندارد، اما با ثبت اطلاعات گفته شده می توان فرد را ردیابی کرد تا در صورت وجود از عوامل خطر برای او هستند، می توان از بیماری ثانویه پیشگیری کرد. ما می خواهیم مراقب فرد باشیم تا اصلاً مریض نشود.

وی افزود: در حال حاضر کمتر شهروندی در کشور وجود دارد که اطلاعات اولیه سلامت آنها در نظام سلامت ثبت نشده باشد، زیرا بیش از 85 میلیون نفر از جمعیت کشور در سیستم های بهداشتی و درمانی هستند اما اطلاعات آنها 100 درصد کامل نیست. . در حقیقت ، در بخش روستایی به دلیل وجود بیش از 18 هزار خانه بهداشتی. این اطلاعات کامل تر است (بیش از 95 ٪) ، اما شکاف های بیشتری در بخش شهری وجود دارد.

مظهری در خاتمه تاکید کرد: هرچند از نظر کمی وضعیت روستاها بهتر است اما نمی توان گفت که تمام خدمات لازم از نظر کیفی به مردم ارائه شده است. از آنجایی که تمرکز خدمات این بخش بر خدمات مراقبتی مادران باردار، نظارت بر رشد کودک، واکسیناسیون و پایش برخی بیماری های عفونی (مانند سل، مالاریا و غیره) حائز اهمیت است، می توان گفت که در این زمینه قوی تر هستیم. بخش و در بحث پایش NCD ضعیف تر است.

انتهای پیام