جذابیت زندگی خصوصی افراد

این راوی که تجربه غیرداستانی نویسی در کتاب «غم من» را دارد، در گفت وگو با ایسنا درباره نوشتن غیرداستانی که نوعی زندگی شخصی است و مخاطبان نیز نوشته های روزانه را دنبال و از آن استقبال می کنند. یک فضای مجازی گفت: در فضای مجازی همه چیز به شکل سعید برهنه است و آدم های زندگی شان حتی گوشه های پنهان زندگی شان. اساساً جذابیت دیدن یا شنیدن زندگی خصوصی افراد به خصوص زوایای پنهان آنها جذاب است.

وی افزود: در حال حاضر شاهد این (پیگیری زندگی خصوصی مردم) در عرصه سینما هستیم. بسیاری از مردم می خواهند زندگی افرادی را که در یک فیلم یا به اصطلاح افراد مشهور بازی می کنند، ببینند. چیست؟ و چه مشکلاتی در زندگی آنها وجود دارد؟ بنابراین این سؤال یکی از دلایل توجه به جاهل است.

اکبریانی ادامه داد: از سوی دیگر مانند بسیاری از زمینه ها، در حوزه فردی نیز شاهد برهنگی (نه به معنای برهنگی) هستیم. مثلاً در حوزه سیاست اخبار پنهان خیلی کم داریم، فضای مجازی همه اخبار را در اختیار مردم قرار می دهد. وقتی خبرنگار بودم و اینترنت نبود، وقتی رفتم پیش دوستانم گفتند: چه خبر؟ من معمولاً چهار یا پنج خبر دست اول داشتم که آنها نشنیده بودند و برایم جالب بود. اما در اواخر دوران خبرنگاری ام که اینترنت و فضای مجازی آمد، وقتی با دوستانم بودم، خبری شد که نشنیده بودم. یعنی مردم عادی خبری داشتند که خبرنگار نشنیده بود. این نشان می دهد که همه چیز لو رفته است. در زندگی خصوصی نیز این اتفاق افتاده است و افراد شکل برهنه خود را نشان می دهند (نه به معنای برهنگی). چه بخواهید چه نخواهید، این تم جذاب است.

سپس گفت: این خودنمایی نیز منجر به نوعی همذات پنداری می شود، در واقع مردم همان احساسات و زندگی یکسانی دارند و دوست دارند به صورت برهنه بشنوند و بخوانند و وقتی کسی این احساسات و زندگی را می نویسد خوشایند است. برای آنها؛ البته خوب بودن لزوما به معنای شاد بودن نیست.

این نویسنده و روزنامه نگار ادامه داد: موضوع «غم من» بیماری و مرگ مادرم است. خیلی ها بعد از خواندن کتاب با من تماس گرفتند و گفتند که هنگام خواندن کتاب گریه کرده اند. به این دلیل بود که خودشان چنین تجربه ای داشتند. اما هیچ کس به آنها نگفته بود و اکنون به صورت برهنه بیان و دیده می شود و در دسترس دیگران است و این موضوع آنها را به درد و مشکل خود می اندازد. گرایش به جهل وجود دارد. البته وقتی «غم من» را نوشتم خیلی ها اعتراض کردند که چرا مسائل مربوط به مادرت را اینقدر علنی جلوی خواننده می گذاری؟ سوالاتی که بسیار شخصی هستند. می‌گفتم معنای زندگی همین است، اگر می‌خواهیم با جامعه و مردم ارتباط برقرار کنیم، باید آن پوشش‌ها را برداریم و واقعیت‌ها را آن‌طور که مردم هستند و می‌خواهند نشان دهیم. بنابراین، برای بسیاری، کتاب لذت بخش بود، زیرا آنها خودشان چنین تجربه ای داشتند.

وی با بیان اینکه غیرداستانی می تواند ادبیات جدی باشد یا جنبه سرگرمی داشته باشد، خاطرنشان کرد: ادبیات غیرداستانی به عنوان یک ژانر می تواند ادبیات جدی باشد. ناآگاهی به معنای جدی نبودن نیست و گاهی اوقات چیزهای عمیقی در جهل گفته می شود. در چند کتابی که در این زمینه خوانده ام، احساس کرده ام که فکر عمیقی پشت آنها نهفته است و واقعا جدی است. از طرفی خوب و دلنشین بود و تماشاگران هم آواز می خوانند.

محمدهاشم اکبریانی توضیح داد که آیا نداستن به عنوان ژانری که نوعی زندگی شخصی و بازتاب واقعیت است، می تواند پلی باشد به سوی ادبیات جدی که تخیل و خیال بیشتر درگیر داستان هستند تا واقعیت؟ البته نه همه. همان طور که خیلی ها کتاب های پرمخاطب می خوانند، بعد وارد عرصه ادبیات جدی می شوند و خیلی ها در سطح تفریح ​​و سرگرمی باقی می مانند که اشکالی ندارد. همانطور که گفته شد، ندستان جدی است و فکر می کنم خیلی ها بعد از خواندن آن سراغ ادبیات جدی می روند. چون جاهلان به یک زبان نوشته می شوند و به مثابه ادبیات جدی به نظر می رسند. البته ادبیات امروز دیگر بسته بندی نیست و برهنگی خاص خود را دارد و زوایای پنهان زندگی انسان را در ادبیات شاهد هستیم؛ از این رو، خوانندگان ناآگاه ممکن است به داستان روی بیاورند.

انتهای پیام