کودکان سینما را فراموش نکنیم
به گزارش ایسنا، در سال های رونق سینمای کودک و نوجوان، کودکانی که گاه با قیافه های ناز و چهره های نمکین جلوی دوربین کارگردانان می آمدند یا با استعدادی خاص، پای ثابت فیلم های آن دوران می شدند، اما در میان این کودکان تنها تعداد کمی در نوجوانی و بزرگسالی در سینما ماندند و توانستند جایی برای خود نگه دارند، در حالی که مسیر زندگی دیگران به گونه‌ای پیش رفت که فقط قاب عکس و خاطرات برایشان باقی ماند.
حمیدرضا مرادی که چند روز پیش بر اثر ایست قلبی در سن 45 سالگی بدون هیچ مشکلی درگذشت، یکی از آن بازیگران قدیمی است که در کودکی و نوجوانی در فیلم هایی چون سفر جادویی ابوالسان داوودی، پاتال و آرزوهای «کوچاچ» حضور داشت. ساخته مسعود کرامتی و «مدرسه سالمندان» به کارگردانی سیدعلی سجادی حسینی.
اگرچه او در سال های جوانی به طور کامل از سینما فاصله نگرفته بود، اما مانند دوران کودکی خود رفتار نمی کرد.
خواهرش محبوبه مرادی که از مرگ ناگهانی برادرش بسیار متاثر شده است به ایسنا گفت: برادرم زیاد در سینما فعالیت نداشت اما تا آن زمان خانم طائرپور بود. داشت کارهایی می کرد. خانم طائرپور حمیدرضا را خیلی دوست داشت و همیشه عاشق او بود. خدا رحمتش کنه چقدر جایش خالیه
اگرچه حمیدرضا مرادی به دلیل تعلیق قبلی درگذشت، اما بازنشر خاطرات فیلم های کودک و نوجوان دهه 70 پس از درگذشت او، ما را به یاد سرنوشت دیگر کودکانی که در فیلم های بسیار پرمخاطب کودک و نوجوان بازی می کردند، انداخت اما خبری نیست. مخصوصاً به این دلیل که برخی از آنها به خاطر این فاصله صدمه دیده اند.
نمونه مهم این تاریخ، فرخ هاشمیان است که در فیلم «بچه های آسمان» ساخته مجید مجیدی بازی کرد و حتی عکس او در کتاب های درسی مدارس آن سال ها چاپ شد. سال ها بعد از نامهربانی های سینما چنان تلخ شد که حتی نمی خواست کسی بداند او یک بازیگر سینماست. با این حال او موفق شد تجربیات دیگری نیز در این زمینه داشته باشد از جمله سریال «کیمیا».
بیشتر بخوانید:
علی «بچه های بهشت» هنوز «کتونی» می پوشد و متنفر است
پگا آهنگرانی از آن دست بازیگرانی است که در نوجوانی وارد سینما شد اما شرایط متفاوتی داشت. وی در سال 1391 در نشست تخصصی با موضوع «آسیب شناسی انتخاب بازیگران کودک» درباره تجربیات بازیگری خود در دوران نوجوانی گفت: 14 ساله بودم که در «دختری با کفش کتانی» بازی کردم. بعد موسیقی کار می کردم و به طور اتفاقی وارد سینما شدم. به نظر من بازیگری مثل موجی است که اگر درست سوارش نکنی صدمه می خوری. در واقع نوجوان پس از فیلمبرداری در یک فیلم وارد دنیای شهرت می شود و به نوعی از بازیگرانی الگو می گیرد که روزی در این موقعیت دیده می شوند. فکر می کنم مهمترین قسمت داستان این است که بعد از شهرت برای بازیگر کودک چه اتفاقی می افتد. البته نوع برخورد کارگردان با بازیگر نیز در این زمینه مهم است. مثلاً بازیگران کودک آقای مجیدی آینده ای نداشتند، اما آقای رسول صدر عاملی از من، ترانه علیدوستی و آیدا محمدانی حمایت کردند.
این سوال مورد توجه مدیران سینمای کودک است. مرزیر برومند که تجربه چندین ساله همکاری با کودکان در فیلم ها و سریال های خود را دارد، همواره تاکید می کند: «هر یک از بچه هایی که وارد عرصه بازیگری می شوند، باید از سوی تیم سازنده فیلم و همچنین خانواده تربیت شوند تا زندگی آینده آنها آسیب نبیند. “
این کارگردان که در بسیاری از آثار خود از جمله «مربای شیرین»، «الو الو من جوجوام» و «قصه های تا به تا» نقش کودکان و نوجوانان مختلف را بازی کرده است، پیشتر به ایسنا گفت: کودکانی که در یک فیلم بازی می کنند عموما دو دسته. دسته اول کسانی هستند که حرفه شان بازیگری است و برای این کار آموزش دیده اند، یعنی ممکن است به طور اتفاقی در فیلمی بازی کرده باشند و سپس به سمت جلو رفته باشند. الان حتی در این بخش مدرسه کودک داریم که البته من اصلا قبول ندارم. برخی از این مدارس به بچه ها بازیگری آموزش می دهند و همچنین مکان هایی هستند که بچه ها را با پروژه ها آشنا می کنند. دسته دیگر کودکانی هستند که برای ایفای نقش خود انتخاب می شوند، مانند آنهایی که در موسسات اصلاح و تربیت یا در خیابان پیدا می شوند و برای ایفای نقشی شبیه خودشان انتخاب می شوند. در چنین مواقعی که نقش دستفروشی در فیلم وجود دارد، به جای اینکه کودکی را بیاورند تا او را به عنوان یک دستفروش نشان دهند، یک کودک دستفروش پیدا می کنند که نقش را بازی کند، اما مهم این است که هر دو گروه آسیب پذیر هستند.
برومند تصریح کرد: در گروه اول نوعی کار را می بینیم که از بچه ها کنار گذاشته می شود، یعنی بچه کار هم محسوب می شوند چون خیلی زود وارد محیط حرفه ای می شوند و به درس، استراحت و غذایشان رسیدگی نمی شود. آنها معمولاً فرصت زیادی برای رفتن به مدرسه ندارند زیرا بیشتر سر کار هستند و والدین آنها معمولاً از فرزندان سوء استفاده می کنند. آن دسته از والدینی که فرزندانشان تصادفی وارد کار شده اند، اکنون پیگیر هستند، چنین قراردادهایی می بندند، پول بیشتری می خواهند و قرار یا زمانی ماهانه برای فرزندانشان تعیین می کنند تا هر روز فرزندانشان را به فیلم یا سریال ببرند. اینها کودکانی هستند که با وجود حرفه ای بودن، مواردی وجود دارد که برخی از والدین با پولی که از بازیگری به دست آورده اند، بدهی های زندگی خود را تسویه کرده اند و با وجود اینکه کودک بازیگری را دوست ندارد یا حتی دوست ندارد، مجبور به ادامه کار شده اند. کار کنند تا شرایط زندگی آنها کمی بهتر شود و بعد از آن دست از کار کشیدند.
وی با اشاره به اینکه بارها در بین بزرگسالان غیربازیگرانی هستند که با یک نقش گل زده و به اوج رسیده اند، ادامه داد: موفقیت و شرایط کاری این نابازیگران با کودکان به ویژه کودکانی که در دسته دوم قرار دارند کاملا متفاوت است. . یعنی کسانی که خودشان را بازی می کنند. این کودکان معمولاً سرنوشت بسیار غم انگیزی دارند زیرا از فضای گمنامی قبلی و پر از محدودیت و حتی خجالت ناگهان جشنواره را ترک می کنند. یادم هست در یکی از فیلم هایم بچه ای داشتیم که از کانون اصلاح و تربیت آمده بود و آنقدر در فیلم بازی کرد که توجه همه را جلب کرد و در جشنواره هم دیده شد. خیلی دوستش داشتند. در آن زمان ما خیلی سعی کردیم هوا را برایش فراهم کنیم چون به هر حال زندگی اش تحت تاثیر قرار گرفته بود اما باز هم نتوانست به کارش در این مسیر ادامه دهد چون معمولا این بچه ها بازی می کنند و خودشان نقش خودشان را در این کار دارند.
برومند یادآور می شود: از بین این بچه ها فقط یک نفر را به یاد دارم که توانست به موفقیت دست پیدا کند، آن حسین سلیمانی بازیگر فیلم «مهر مادری» بود که قطعاً به خاطر توجه خانم معتمدآریا و مهدی کریمی (تهیه کننده) بود. ) به او داد.. او شرایط زندگی خاصی داشت، اما موفق شد فرش خود را بیرون بکشد و زندگی خود را بهبود بخشد. این مورد نشان می دهد که کسانی که کودک را وارد این عرصه می کنند در قبال او مسئول هستند، زیرا تضاد و تناقضی که در زندگی قبل و بعد از عمل برای کودک پیش می آید می تواند روح و روان زندگی او را در آینده تحت تأثیر قرار دهد. می تواند آسیب زا باشد، به خصوص که بسیاری از این کودکان وقتی بزرگ می شوند دیگر جذابیت و شیرینی دوران کودکی خود را ندارند و به همین دلیل نمی توانند مانند گذشته در عرصه بازیگری فعالیت کنند.
بیشتر در مورد آن بخوانید:
چهره ای که بعد از سال ها تغییر نکرده + فیلم
بازیگر «رنگ خدا» پس از 17 سال + فیلم
سینما از بچه هایش مراقبت می کند!؟ + فیلم
انتهای پیام