حضور یک واحد مفقوده برای مشارکت نخبگان در کشور/ انتقاد از وجود برخی تناقضات در حوزه کشاورزی

حامد رفیعی، دکترای کشاورزی دانشگاه تهران در گفت وگو با ایسنا. وی گفت: گاهی از نخبگان یا صاحب نظران در مجامع علمی برای اظهار نظر استفاده می شود; اما متاسفانه مسیر طی شده مانند گذشته است و تغییری در اجرای عملیات ایجاد نشده است.

وی افزود: نمونه آن کشاورزی است که از ما دعوت به عمل و مذاکره و تصمیم گیری می شود اما در نهایت می بینیم که در عمل چیزی در حال اجراست که مانند گذشته است.

رفیعی خاطرنشان کرد: بنابراین علاوه بر مشارکت جامعه نخبگان، نظارت بر روند اجرای طرح ها ضروری است تا در صورت مشاهده انحراف در مسیر صحیح در سیاست گذاری و تصمیم گیری، مورد پذیرش قرار گیرد. اصلاح و مبنای پیشنهادات جامعه نخبگان باید پیگیری شود.

این محقق کشاورزی دانشگاه تهران با بیان اینکه اجرای طرح ها تحت کنترل و تشخیص نخبگان نیست بلکه به عنوان مشاور در طرح ها شرکت می کنند، افزود: تصمیم گیرنده باید نظرات خلاصه و توافق شده را برای اجرای طرح الزامی کند. این نوع با ایجاد نهادهای نظارتی باید به ویژه برای دستگاه های اجرایی برنامه ریزی شود.

وی با تاکید بر اینکه مشارکت نخبگان تا اجرای طرح ها نیاز به نظارت دارد، افزود: اما در این حوزه حلقه مفقوده ای داریم.

رفیعی به برخی از چالش های حوزه کشاورزی اشاره کرد و رویکردهای مسئولان را در قبال محصولات کم آب بیان کرد و یادآور شد: در سخنانی که باید با مقام معظم رهبری دیدار داشتیم، اشاره کردم که در این زمینه تناقضاتی وجود دارد. از یک سو در بند «ه» تبصره 8 قانون بودجه اعلام شد که «زعفران» محصولی آب گیر است و نیم درصد حقوق صادراتی باید از آن اخذ شود. این طرح انجام شده و نیم درصد حقوق صادراتی از این محصول اخذ می شود زیرا گفته می شود زعفران ممکن است محصولی آب گیر باشد.

وی تاکید کرد: از سوی دیگر گیاه زعفران به عنوان محصول کم آب برای نجات بخشی از دریاچه ارومیه معرفی شد. این یک تناقض است و مسلماً چون زعفران قیمت بالایی دارد، نیم درصد عوارض صادراتی آن سود خوبی دارد. به همین دلیل شایعاتی در مورد این محصول منتشر شد.

رفیعی با بیان اینکه محصول زعفران را به عنوان نمونه معرفی کردم، یادآور شد: این تصمیمات و ابزارهایی مانند عوارض صادراتی و امثال آن به هیچ وجه برای صرفه جویی در مصرف آب نیست، نیاز به بازنگری جدی به خصوص در مورد محصول است. زیرا قاچاق زعفران، قاچاق یخچالی نیست; بلکه یک محصول کم حجم و بسیار ارزشمند است که به راحتی به کشورهایی مانند افغانستان قاچاق می شود و ارزی که باید از راه های قانونی به دست می آمد وارد کشور نمی شود.

این پژوهشگر دانشگاه تهران با بیان اینکه هنوز تعریف مشخصی از محصولات کم مصرف و کم آب نداریم، گفت: مشخص نیست در هر هکتار چقدر آب مصرف می شود که آیا محصول کم آب مصرف می شود یا خیر. فشرده یا فشرده آب؛ از این رو زعفران هر جا که فوایدی داشته باشد به عنوان محصولی آب زا معرفی می شود و در جاهای دیگر مانند دریاچه ارومیه محصولی کم آب محسوب می شود.

رفیعی تاکید کرد: در ادامه این بند همچنین اعلام شد که نیم درصد عوارض صادراتی دریافتی باید در طرح الگوی کشت قرار گیرد و در حوزه نمک پاشی استفاده شود، اما این سوال پیش می آید که کدام مدل کشتی؟ ما هنوز مدل کشتی در کشور نداریم و اگر محصول آببر است و عوارض صادراتی دریافت می شود باید برای تشکیل و تکمیل زنجیره ارزش کالای کم آب استفاده شود.

وی افزود: به عنوان مثال می گویند گیاه سماق در دریاچه ارومیه کاشته می شود زیرا سماق محصولی با جذب آب کم است و زمانی که سماق در آنجا کاشته می شود در زمان کارخانه فرآوری، زنجیره تامین و مسیر با محصول نهایی چه می کنند. خیر به کشور صادر می شود، زنجیره نداریم و به کشاورز فقط می گویند تا زنجیره تامین تولید کند و باید ارزش آن تکمیل شود و در این صورت کشاورز دیگر نیازی به سفارش خاصی ندارد چون خودش وارد تولید می شود. زیرا زنجیره ارزش آن در کشور موجود است.

انتهای پیام