«شاهد»؛ آیینه ای که فرزندان پیش روی والدین قرار می دهند
شاهد فیلمی است که موضوع آن جایی رقم می‌خورد که کمتر مخاطبی تصورش را هم می‌کند.
از زمانی که دختر در ماشین می‌نشینند مخاطب تصور می‌کند که اتفاقی برای کودک رخ می‌دهد و این تفکر در جایی که مادر مجبور می‌شود دخترش را در ماشین تنها بگذار و در راه بر می‌گردد و با اضطراب به عقب نگاه می‌کند قوت می‌گیرد و باعث می‌شود که مخاطب مادر را برای سهل انگاری اش مواخذه می‌کند.
با پیاده شدن دختر از ماشین این تصور به اوج می‌رسد که خطری دختر را تهدید می‌کند و کمتر کسی تصور می‌کند که پرسش پیر زنی که چهره‌اش هم مشخص نیست ماجرا را رقم می‌زند.
در این فیلم زن از ابتدا رفتارهای رئیس مابانه (باتحکیم و امر و نهی کردن به دخترش) اما مهربانانه‌اش (راضی شدن به تعویض رنگ لباس) نشان داده می‌شود.
او با همین دو ویژگی برای کمک به پیرزن او را تشویق به کاری که از او ترس دارد می‌کند اما اتفاقی که تصورش را هم نمی‌کند رخ می‌دهد.
با همه آشفتگی و ترسی که در چهره زن وجود دارد اما درجایی که دخترش را در حال تماشای صحنه می‌بینند شوکه می‌شود که مبادا دخترش شاهد واقعه بوده باشد.
شاهد فیلمی است که به خوبی نشان می‌دهد فرزندان وجدان بیدار والدین هستند و شاید اگر نگاه آن‌ها نبود آدم‌ها کمتر به اشتباهات خود فکر می‌کردند.
بعد از آن مادر سعی می‌کند هرچه زودتر دخترش را از صحنه دور کند و بعد از اینک سوار ماشین هم شدند تردید و ترس از اینکه دخترش این صحنه را دیده باشد به وضوح در رفتارها، لحن و چهره مادر مشخص است که با صحبت‌های متفرقه سعی می‌کند عکس العمل دختر را ببیند و متوجه شود که آیا او صحنه واقعه را دیده است یا خیر
و سکوت و رفتارهای دختر به این تردید مادر بیشتر دامن زند.
شاهد فیلمی ۱۴ دقیقه‌ای است که علی عسگری و فرنوش صمدی آن را نوشته‌اند و علی عسگری آن را کارگردانی کرده است.
فرانسوا موریسه، لورا ژومل و خورشید عالمی تهیه کنندگی این فیلم را به عهده داشته‌اند و آناهیتا افشار، سلنا مرادی و نسرین کوردی در آن ایفای نقش کرده‌اند.
انتهای پیام