حب و بغض‌ِ شخصی برخی مربیان فوتبال، از علل هرزروی استعدادها
ایسنا/خوزستان یک مربی فوتبال پایه با بیان این‌که از موانع رشد و علل سرخوردگی یک استعداد فوتبالی، مربیان و استعدادیابانی هستند که تنها لباس مربیگری و استعدادیابی بر تن کرده‌اند، گفت: متاسفانه این افراد، مربی و اخلاق‌مدار نبوده و حب و بغض‌های شخصی را در مقوله استعدادیابی لحاظ کرده و برای جذب و کمک به یک بازیکن، بیشتر به جیب، شغل و جایگاه اجتماعی خانواده وی توجه می‌کنند.
محسن بابادی در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان این‌که از نظر من استعداد کسی است که خدا موهبت‌هایی به وی ارزانی داشته که یا سایر افراد دارای آن امتیازات نبوده یا تنها بخشی از آن در وجودشان نهادینه شده است، اظهارکرد: کشف، پرورش و به سرانجام رساندن یک استعداد در هر زمینه‌ای منوط به تلاش خود فرد و شناسایی و بارور ساختن به موقع آن توسط افرادی است که اصطلاحا استعدادیاب نامیده می‌شوند. در رشته‌ای مثل فوتبال یا فوتسال برخی بازیکنان، مستعد رشد و بالندگی بوده و عده‌ای نیز دارای نبوغی ذاتی در زمینه روپایی زدن و حرکات نمایشی، برخی دیگر دارای توانایی بالقوه در داوری و اما عمده افرادی که در این مسیر به عنوان فوتبالیست پیشرفت می‌کنند، در تمامی بخش‌های آمادگی جسمانی، تکنیکی، مهارتی، تاکتیکی، روانی یا بخشی از آن به گونه‌ای قوی‌اند، که با مقداری کار اصولی و استفاده از دانش و توان مربیان می‌توانند تبدیل به بازیکنان بزرگی در فوتبال شوند.
وی بیان کرد: متناسب با سطح توانایی ذاتی، چگونگی پرورش آن استعداد از سطوح پایه تا بزرگسالی و اتفاقات پیش روی در زندگی آن فرد، سیر تکاملی پیشرفت استعدادها نیز متفاوت است. ضمن این‌که ژنتیک و توانایی بالقوه مهم‌ترین شاخصه بوده و تاثیرات محیط، تمرینات مداوم، ممارست، انگیزه و تلاش، فاکتورهای تکمیلی در به ثمر نشستن یک استعداد هستند. اما آن‌چه در سطح اول فوتبال دنیا، خصوصا ایران و استان خوزستان مشاهده می‌شود، تنها درصد ناچیزی از تمامی آن همه استعدادی است که می‌توانسته به چرخه فوتبال حرفه‌ای وارد شود؛ از نظر من حدودا ۳۰ تا ۴۰ درصد ظرفیت‌های موجود را شامل می‌شود.
این مربی فوتبال پایه در خوزستان ادامه داد: یکی از مهم‌ترین دلایل از بین رفتن آن ۶۰ یا ۷۰ درصد و عدم ورود آن‌ها به این سیکل، مشکلات مالی، فقر یا بی‌توجهی خانواده‌ها است. به گونه‌ای که اولویت آن خانواده بیشتر تامین معیشت افراد خانوار، ادامه تحصیل آن‌ها، اشتغال فرزندان و مسائلی از این قبیل است که با توجه به شرایط دشوار اقتصادی و زندگی، بیشتر به این جنبه از زندگی بازیکن توجه شده است تا فوتبال، چرا که آن‌ها به پیشرفت فرزند خود در فوتبالی که از ذره ذره آن بوی لابی‌گری، دلالی، حق‌خوری، باندبازی، عدم بومی‌گرایی، رفتارهای سلیقه‌ای، پولی شدن و منفعت طلبی برخی مربیان و استعدادیاب‌ها به مشام می‌رسد، امیدی ندارند.
وی عنوان کرد: از دیگر دلایل عدم به ثمر رسیدن استعدادها، آفت‌ها و موانعی است که در سنین نوجوانی و جوانی گریبان‌گیر بازیکنان می‌شود؛ تلاش برای قبولی در کنکور و آینده تحصیلی و شغلی که سبب شده برخی بازیکنان از سنین ۱۴ سالگی به بعد، اولویت اول‌شان درس خواندن باشد و با قبولی در دانشگاه، دیگر آن سن طلایی جهت عرض اندام را از دست داده و از این چرخه هرچند معیوب عقب بیافتند. از دیگر دلایل، جاذبه‌های جنسی و لذت‌های بی‌شمار و روزافزون در جامعه‌ای است که اکنون دچار نوعی افسار گسیختگی و بی‌بندوباری بی‌سابقه شده است. دوست‌یابی‌ها و تبدیل شدن برخی ضدارزش‌ها به ارزش‌ها، همزمان با کاهش توجه خانواده‌ها به علت درگیری بیش از حد و غرق شدن در مسائل روزمره، تبدیل شدن فضای مجازی به مکانی راحت برای دوستیابی و قرارهای خارج از عرف و چارچوب و جذبه‌های جنسی و تنوع طلبی‌های موجود، سبب شده بخش عظیمی از سرمایه‌های ما در فوتبال حتی در سطوح باشگاهی و ملی به هدر بروند.
بابایی افزود: از طرفی تنوع انواع مواد روانگردان، افزایش بی‌رویه قلیان‌سراها و قهوه‌خانه‌ها، پارتی‌های شبانه، استفاده از انواع مواد مخدر صنعتی و سنتی و همچنین تغذیه ناصحیح به علت تغییر ذائقه مردم و روی آوردن به فست فودها و تغییر رویه در زمان خواب و بیداری به گونه‌ای که بیشتر نوجوانان و جوانان ساعت ۴ یا ۵ صبح به خواب رفته و ساعت ۱۳ یا ۱۴ از خواب بر می‌خیزند نیز از دیگر دلایلی است که استعدادها هدر می‌روند. از دیگر موانعی که در اوج پیشرفت یک بازیکن نخبه ۲ سال وی را از شرایط آمادگی و بالندگی دور می‌کند، خدمت مقدس سربازی است که تیم‌های نظامی به علت ظرفیت‌های محدود، توانایی جذب و به کارگیری تمامی بازیکنان واجد شرایط را نداشته و برخی دیگر نیز این گونه هدر می‌روند. پس از خدمت سربازی نیز جوانی که مشاهده می‌کند آن بازیکن سابق به لحاظ آمادگی بدنی و تکنیکی نیست و اولویت‌های بسیار جدیدی در زندگی‌اش پیش آمده، عطای کار را به لقایش بخشیده و جذب بازار کار، دانشگاه یا مقوله ازدواج می‌شود.
وی بیان کرد: اما اگر از موارد عنوان شده بگذریم، گاها سرنوشت یک بازیکن را آسیب‌دیدگی‌ها و مصدومیت‌های شدید رقم می‌زند. چه بازیکنان خوبی در فوتبال استان بر اثر چنین مواردی کنار رفته و برای همیشه از گود فوتبال بیرون رانده شدند. از دیگر موانع رشد و علل سرخوردگی یک استعداد، مربیان و استعدادیابانی هستند که تنها لباس مربیگری و استعدادیابی بر تن کرده، اما در حقیقت این‌کاره نبوده و اشتباها وارد این حرفه شده‌اند. افرادی که معلم، مربی و اخلاق‌مدار نبوده و حب و بغض‌های شخصی را در مقوله استعدادیابی لحاظ کرده و برای جذب و کمک به یک بازیکن، بیشتر به جیب، شغل و جایگاه اجتماعی خانواده وی توجه می‌کنند و در حقیقت بده بستان راه انداخته تا بتوانند برای خود امکانات، وام، تمکن مالی و…، بیرون از زمین فوتبال فراهم کنند. آن‌ها از این علاقه بازیکنان و خانواده‌ها به پیشرفت در فوتبال، سوءاستفاده کرده و با استفاده ابزاری از جایگاه شغلی خود و پله قرار دادن بازیکنان، سبب هرزروی نخبگان زیادی می‌شوند. البته تعداد این افراد غیرموجه و ناشایست در مقابل مربیان باشرافت، بااصالت و زحمتکش انگشت شمار بوده اما بسیاری از این افراد چنان در بدنه فوتبال رسوخ کرده‌اند که در این شرایط گرگ و میش، گاها تشخیص آن‌ها از پیشکسوتان و استعدادیاب‌های واقعی حتی برای اهالی فن نیز دشوار به نظر می‌رسد.
این مربی فوتبال گفت: تاکید می‌کنم ضربه‌ای که این افراد ناکاربلد بر پیکره ورزش استان و روند استعدادیابی وارد می‌کنند، عمیق‌تر از زخم شمشیر بوده و اثرات منفی آن بر فوتبال، حتی از ویروس کرونا، ویرانی‌های جنگ و … سخت‌تر بوده است. پس به نظر من تنها ۳۰ تا ۴۰ درصد از بازیکنان، آن هم اگر به سلامت از کنار مسائل ویرانگر یاد شده بگذرند، خواهند توانست به سطح اول فوتبال استان، کشور و حتی عرصه بین‌المللی برسند.
انتهای پیام