«تنگه ابوقریب» بهترین فیلم دفاع مقدس است/ زندگی عزتی جلوی دوربین

فیلم های فجر ۳۶ در نگاه منتقدان

به گزارش خبرنگار مهر، جعفر گودرزی منتقد سینما طی یادداشتی به نقد و بررسی فیلم سینمایی «تنگه ابوقریب» پرداخته است.

در یادداشت گودرزی چنین آمده است:

«به جرات می توانم بگویم که تا به حال در سینمای جنگ و دفاع مقدس معنی واژه های مظلومیت، حماسه، ایثار، رفاقت، آرامش، التهاب و … با گوشت و پوست و خونم این گونه که فیلم «تنگه ابوقریب» با زبان سینما و با جزئیات به تصویر کشیده لمس و حس نکرده بودم و به همین دلیل می توان این فیلم را بهترین فیلم دفاع مقدس ما نامید.

بهرام توکلی با این که جنگ را از نزدیک لمس نکرده اما توانایی ها و زحمات بی دریغش یک فیلم ملی ساخته است. فیلمی که مانند گوهری ارزشمند برای حافظه جمعی کشور به تصویر کشیده شده است. «تنگه ابوقریب» روایت پنج روز قبل از قطعنامه ۵٩٨ در جبهه های جنوبی ماست. روایت مردانی از جنس نور، عشق، ایثار، آرمانگرایی و … . روایت رزمندگان جان برکف گردان عمار که از همه چیزشان گذشتند تا عراق در روزهای پایانی برنده جنگ نباشد.

در فیلم تصویر فیزیکی از دشمن را حتی در یک پلان هم نمی بینیم. یعنی می شود با شرایط حال حاضر نقطه چین های قبل از کلمه دشمن را پر کنید. دشمنی که نامرد است و هنوز هم هست. توکلی به درستی دوربین روی دست را انتخاب کرده تا مخاطب را به دل جنگ ببرد و با شخصیت هایش همراه کند از همین رو مخاطب خود را در معرکه می بیند، می ترسد، اشک می ریزد، موجی می شود، درد می کشد، دل و جانش می سوزد و… اما حس و حال خوبی دارد.

شخصیت ها با تمام عظمت شان ساده و باور پذیرند. فضاسازی عالی است و یک سینمای محض و ناب را جلوی چشم مخاطب متجلی می کند.

جواد عزتی در فیلم عالی و کم نظیر ظاهر می شود طوری که بازی اش بقیه بازی ها را تحت الشعاع قرار می دهد و من نام این بازی را زندگی جلوی دوربین با تمام وجود می گذارم و به او احسنت می گویم که در هر فیلمی نوع دیگری از استعدادش را به رخ می کشد.

بی انصافی است که از طراحی صحنه و لباس، جلوه های میدانی و رایانه ای و فیلمبرداری به نیکی یاد نکرد که گویا با تمام توان شان در خدمت فیلم بوده اند.

و در آخر چه با غرور و هیبتی پسرک نوجوان از معرکه عشق و آتش و خون، مرد بیرون می آید.»