حبیب اسماعیلی: دولت سرمایه‌گذاری‌اش را در سینما قطع کند
موزه سینما در قالب مجموعه گفتگوهای تاریخ شفاهی، گزیده ای از گفتگو با این تهیه کننده و بازیگر پیشکسوت را همزمان با سالروز تولد حبیب اسماعیلی منتشر می کند.
به گزارش ایسنا، حبیب اسماعیلی بازیگر و تهیه کننده پیشکسوت سینما گفت: متولد 29 دی ماه 1329 هستم. در منطقه ایوانکی در 45 کیلومتری تهران و خانواده ام به احترام پدربزرگم نام حبیب را برای من انتخاب کردند. پنج ساله بودم، خیابان لرزاده، تهران
وی درباره آشنایی خود با سینما ادامه داد: در دوران کودکی در دبستان نمایشی را انجام دادیم که شروع کار و علاقه من به هنر نمایشی بود و سپس به همراه اعضای خانواده و پسرعموهایم به سینما رفتیم. و کم کم به چیزی بیشتر از این هنر علاقه مند شدم، چون متوجه شدم که مردم با دیدن فیلم های مختلف می توانند احساسات متفاوتی را تجربه کنند و به نظرم سینما بسیار تاثیرگذار است.
اسماعیلی در پاسخ به محمدتقی فهیم درباره دلایل روی آوردنش به بازیگری گفت: اسفند سال 57 وارد سینما شدم. با فیلم پرواز به مینو و همانطور که می دانیم هیچ کس شهرت و به خصوص محبوبیت را دوست ندارد، اما من وارد دنیای بازیگری شدم دلیل دیگری هم داشتم که علاقه ای به ستاره شدن در سینما نداشتم و در این راه لاف زدم.
وی در خصوص فعالیت های خود در سینمای ایران خاطرنشان کرد: پس از انقلاب 10 فیلم از اولین فیلم های کارگردانانی که امروز نامی دارند را تولید کردم که از آن جمله می توان به فیلم خارج از مرز ساخته راکشان بنی اعتماد، محمدعلی سجادی، زنده سیامک شیقی و … فیلم «جهیزیه رباب» بود و با فرزین مهدی پور هم «یک روز دیدنی» هستند. یادم می آید دوستانم همیشه به من می گفتند چرا سراغ کارگردانی نمی روی؟ به نظرم ارزش کارگردانی چیز دیگری است که در خودم نمی بینم.
اسماعیلی درباره همکاری با کارگردانان مختلف گفت: اولین چیزی که در کنار نام کارگردان برایم اهمیت دارد، فیلمنامه است، به همین دلیل در طول کارم همیشه سعی کرده ام به فیلمنامه ارزش خاصی بدهم.
این تهیه کننده پیشکسوت سینما درباره رابطه دولت و بخش خصوصی در سینما نیز گفت: همانطور که می دانید در اوایل انقلاب نه هیئت بازبینی وجود داشت، نه فارابی، اما امروز شرایط فرق کرده و نیاز است. برای آنها، به ویژه که امروز ما قوانین و قوانینی داریم که نمی‌توان از آن چشم‌پوشی کرد، اما مهم این است که دولت باید حمایت و نظارت کند، اما در جریانات دخالت نکند. دولت باید سرمایه گذاری خود را متوقف کند و اجازه دهد بخش خصوصی روی پای خود بایستد و فقط فیلم ها و سریال های عظیمی بسازد و وارد شود که سازندگان توان مالی ساخت آن را ندارند.
اسماعیلی در پایان گفت: اگر وارد سینما نمی شدم علاقه زیادی به دکتر شدن داشتم. از سال 1349 که بازی در تئاتر را آغاز کردم، همیشه فکر می کردم عنصر مفیدی برای جامعه ام باشم و البته مردم باید در این زمینه قضاوت کنند.
انتهای پیام