ایران جزو 10 کشور اول مصرف کننده آب در جهان است

به گزارش ایسنا، دکتر محمدجواد بلورچی کارشناس و فعال در حوزه مخاطرات امروز در وبینار عوامل موثر بر فرونشست زمین در ایران که در پژوهشکده بلایای طبیعی برگزار شد، با اشاره به 20 سال تحقیق در زمینه فرونشست در کشور، گفت: بررسی ها از سال 1353 تا 1362 در زمینه تغییرات جاده ها تسطیح شد و در این مدت بخشی از جنوب غرب تهران افت سطح زمین داشت و مسئولان آن زمان فراخوانی منتشر کردند و نظرات محققان را جمع آوری کردند. .

وی افزود: در سال 1383 موفق شدیم نقشه پهنه بندی فرونشست زمین در معابر و دشت های تهران را در دستور کار قرار دهیم و در آن سال مشاهده کردیم که نرخ فرونشست در کلانشهر تهران 17 سانتی متر در سال بوده در حالی که با شهری عوارضی مانند عبور شریان های آب، برق، گاز و جاده ها و راه آهن صاف می شود.

بیلورچی ادامه داد: این طرح در آن زمان در اختیار مسئولان قرار گرفت اما متأسفانه مورد توجه قرار نگرفت و هر مدیری اعلام می کرد که آیا در دوران تصدی خود اتفاقی می افتد یا خیر و به آنها پاسخ می دادیم که اگر امروز به پدیده فرونشست رسیدگی نشود. ، در غیر این صورت در آینده با مرگ سفره های زیرزمینی مواجه خواهیم شد.

این کارشناس آب با اشاره به تحقیقات محمد شریفی نیا در سال 1392 خاطرنشان کرد: بر اساس یافته های این مطالعات، حداکثر میزان فرونشست برای یک دوره 110 روزه از اواخر بهار تا اواخر تابستان 1388 حدود 36 سانتی متر در سال بوده است. .

به گفته وی، بیشترین میزان فرونشست در شمال ورامین در سال 84 17 سانتی متر در سال، در هشتگرد 17 سانتی متر در سال و در کرج 9 سانتی متر در سال بوده است.

بلورچی با بیان اینکه 50 درصد زمین بارندگی سالانه کمتر از 200 میلی متر دارد، تصریح می کند: در این مناطق آبخوان بسیار ضعیف است و ممکن است صدها یا حتی هزاران سال تجدید کامل شود. بنابراین برداشت از آب های زیرزمینی در این مناطق محدود شده و از برداشت بیش از حد آنها جلوگیری می شود.

وی با اشاره به رتبه ایران در بین 180 کشور جهان در حوزه آب، گفت: ایران در شاخص منابع آب رتبه 50، سرانه منابع آبی رتبه 120 و از نظر مصرف آب جزو 10 کشور پرمصرف است.

این فعال ریسک راهکارهای مقابله با فرونشست را اینگونه بیان کرد:

* کاهش سهم منابع آب زیرزمینی از کل منابع آبی با کاهش برداشت آب از منابع آب زیرزمینی و جایگزینی نیازها از منابع آبی دیگر.
* بهره برداری از منابع آب سطحی (داخلی و مرزی) و افزایش سهم آنها در مجموع منابع آب
* استفاده گسترده تر از پساب و آب های غیر متعارف (شور و شور) به عنوان منابع آب جدید به منظور حفاظت از کیفیت منابع آب تجدیدپذیر (رودخانه ها و آب های زیرزمینی)
* تغذیه مصنوعی با استفاده از سیلاب، آب اضافی شبکه های آبیاری، سدها و سدها و مناطق زهکشی شده
* کنترل فرونشست زمین به منظور حفظ آبخوان و جلوگیری از کاهش تخلخل مفید محیط متخلخل.
* انسداد چاه های غیر مجاز و جلوگیری از تولید بیش از حد
* احیای قنات به عنوان هوشمندترین روش استفاده مسالمت آمیز از آب های زیرزمینی
* حمایت از اجرای الگوی کشت مناسب و طرح آماده سازی زمین برای تنظیم نوع و میزان کشت بر اساس پتانسیل آبی منطقه.
* مدیریت مخازن سدها با در نظر گرفتن خصوصیات هیدروژئولوژیکی اراضی زیرین
* بهره گیری از ارزش واقعی و صرفه جویی آب به عنوان کامل ترین روش کنترل مصرف
* تدوین و تسریع در طرح تعادل بخشی و اجرای پروژه های آن به عنوان تنها راهکار علمی و عملی کنترل وضعیت سفره های زیرزمینی.
* احیای روشهای محلی برای استفاده بیشتر از آب باران از جمله مخازن، سدها، سدها و یخچالها.

انتهای پیام