یادداشت پرویز پرستویی بر کتاب «وقتی مهتاب گم شد»
یادداشت پرویز پرستویی بر کتاب «وقتی مهتاب گم شد»
پرویز پرستویی در یادداشتی به شخصیت اصلی کتاب «وقتی مهتاب گم شد» اشاره کرده و می‌نویسد: هر ترکش نشسته بر وجود علی خوش‌لفظ‌ها ارزش دریافت هزاران طلای المپیک دارد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، پرویز پرستویی، بازیگر، پس از مطالعه کتاب «وقتی مهتاب گم شد» در یادداشتی به ویژگی‌های شخصیت اصلی این اثر، شهید علی خوش‌لفظ و دیگر رزمندگان هشت سال دفاع مقدس اشاره کرده و می‌نویسد:
امروز وقتی صفحه آخر کتاب «وقتی مهتاب گم شد» را برهم نهادم؛ سه نکته مرا بخود مشغول کرد:
چرایی از بی‌نهایت تاثیرگذاری کتاب بر روحم، دعا ازته قلب برای شادی روح برادران شهید خوش لفظ، و نیز درخواست صبر عظیم خداوندی برای مادرگرامی این شهیدان.
و بخود می‌گویم که درمعنا، هر ترکش نشسته بر وجود علی خوش زخم‌ها، ارزش دریافت هزاران باره طلای المپیک برای عطش سیری ناپذیر هر قهرمان را داشته… ولی نه، باز حرفم را خاضعانه پس میگیرم چون قیاس غلط، نابجا و حقیری برای همچو مردانی است… فقط میتوانم از ته دل و برای همیشه افتخار کنم که در سرزمینی زندگی می‌کنم که این چنین قهرمانانی نه درافسانه که درواقعیت دارد؛ و بی شک با خواندن این کتاب هر ایرانی منصفی نیز، به داشتن چنین مردان فرا اسطوره‌ای بی‌ادعایی درجهان افتخار خواهد کرد.
دقیق تر بگویم، تک تک سطور کتاب وقتی مهتاب گم شد، برای من نقش استادی را دارد که با اشاراتش از او یاد میگیرم چگونه آرزومندانه بتوانم راه بی‌آلایش این مردان عاشق خدا را ادامه دهم، همچنان که همچون خود، برای دولتمردان کشورم نیز دعا دارم تا فارغ از هر تعلق، این کتاب را خوانده تا تاثیری عملی، برای خدمت بیشتر به مردمان کشور بگیرند.
در آخر فاش از ترس و اعترافم نیز بگویم ترس دارم که خدای ناکرده وبواسطه قیل و قال‌ها وبه عنوان بندگان ناچیز همین خداوند، دچار این غفلت و گمراهی بزرگ شویم که راه شهید خوش لفظ ها ، و عملشان را به عنوان یگانه چراغ نجات این کشور فراموش کرده واز مسیرشان خارج شویم.
و این اعتراف را دارم که در تمام مدت مطالعه کتاب و آشنایی با روحیه این مرد بزرگ یعنی علی آقای خوش زخم، رفتار و خاطرات برادرشهیدم بهروز، مرا در تمامی فراز و نشیب ماجراها، همچون قهرمان خاطرات کتاب همراهی می‌کرد.
دعا می‌کنم باز خدایا، روح همگی‌شان شاد و یادشان گرامی
پرویز پرستویی 15/11/96
انتهای پیام/